Czym jest i jak przebiega trening wzrokowy
Terapia widzenia jest to zestaw ćwiczeń motoryczno – wzrokowych, których celem jest wykształcenie prawidłowego funkcjonowania układu wzrokowego, lub usprawnienie jego działania w szerokim zakresie – poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej, ruchów oczu, wergencji; poprawa ostrości wzroku, akomodacji, fiksacji. Wszystkie ćwiczenia prowadzone są pod okiem terapeuty. Konsekwencją podjętych działań jest skorygowanie funkcjonowania układu wzrokowego.
Kiedy skorzystać z terapii widzenia?
Terapia widzenia może być stosowana zarówno wśród dzieci, jak i dorosłych. Wskazaniem są różnorodne trudności i problemy związane z działaniem układu wzrokowego. Zalicza się do nich okresowe zamazywanie się obrazu, trudności z jazdą po zmroku, senność pojawiającą się po czytaniu z bliskiej odległości, a nawet bóle głowy lub oczu podczas wykonywania pracy wymagającej patrzenia z bliska. Terapia widzenia wskazana jest również osobom z zaburzeniami ustawienia oczu (zez), po urazach lub wypadkach, czy z zaburzeniami ostrości podczas przenoszenia wzroku z przedmiotów oddalonych od siebie o różne odległości. Im wcześniejsza diagnoza, tym większe szanse na skorygowanie nieprawidłowości.
Jak przebiega terapia widzenia?
Aby rozpoczęcie terapii było możliwe, należy postawić dobrą diagnozę, co do stanu zdrowia pacjenta. Konieczne jest więc badania optometryczne, okulistyczne i ortopedyczne. Badania te pozwalają na ocenę zakresu i sprawności pracy układu wzrokowego, ocenę ostrości wzroku, dna oka i ruchów ocznych. Po określeniu diagnozy dobiera się zestaw odpowiednich ćwiczeń do pracy. Dobór jest adekwatny do sytuacji pacjenta. Część ćwiczeń można wykonywać tylko pod okiem specjalisty, a część samemu w domu.
Zalety terapii wzrokowej
Terapia widzenia znacząco poprawia i usprawnia funkcję widzenia, wpływa pozytywnie na mięśnie gałkowo – ruchowe, ale także doskonali sprawność ręki, czy poprawia umiejętność czytania i rozumienia tekstu. Ćwiczy również pamięć słuchową, wzrokową, czy motoryczną. Wpływa na pozytywne samopoczucie pacjenta poprzez poprawienie jego interakcji ze światem.
